Klinkende klanken. Een voorbeeld van een systemisch N=1-onderzoek naar behandelresultaten van muziektherapie.

N=1-onderzoek is onderzoek bij één individu. In een behandelsetting kan deze onderzoeksmethode ingezet worden bij evaluaties van behandelingen van cliënten. De methode kan, gestapeld, een alternatief zijn voor experimenteel onderzoek op groepsniveau (RCT's). Om te verduidelijken hoe een N=1-studie in de praktijk verloopt, wordt met een voorbeeld geïllustreerd hoe in een setting van een zml-school een N=1-onderzoek is gedaan in het kader van een afstudeeronderzoek. Eén kind, Thomas, werd gedurende tien weken geobserveerd tijdens een muziektherapeutisch proces. De muziektherapeutische werkwijze, die als ortho-agogisch kan worden omschreven en waarin door student-onderzoeker Postma vooral gebruikgemaakt werd van improvisatie-technieken en uitlokkende interventies, had als globaal behandeldoel de sociale interactiemogelijkheden bij Thomas te vergroten. De behandeldoelen werden vervolgens geoperationaliseerd in een aantal gedragsindicatoren. De op deze indicatoren gebaseerde vragenlijst werd tweewekelijks ingevuld door vijf observatoren (leden uit het netwerk van Thomas). Onderzoeksgegevens worden via een vaste berekeningsprocedure geanalyseerd. Bij Thomas bleken de positieve veranderingen betekenisvol. Ten slotte zijn in deze casus de verschillen tussen de thuis- en schoolobservatoren opvallend, ze kunnen aanleiding geven om met elkaar in gesprek te komen.