Tussen vast en vloeibaar. Een filosofisch perspectief op vaktherapie in tijden van transformatie.
De wereld wordt steeds vloeibaarder: relaties en systemen bieden niet langer vastigheid doordat bestaande zekerheden wegvallen. De toegenomen complexiteit en beweeglijkheid stellen ons voor nieuwe uitdagingen: wat kunnen we doen opdat personen individuele en collectieve vastigheid vinden te midden van hun vloeibare omgeving? Vanuit dit perspectief op sociale transformatie van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving stellen we voor dat vaktherapeuten zichzelf niet langer moeten begrijpen vanuit hun functie in het huidige systeem, maar vanuit dat wat ze kunnen bijdragen. In de verbinding tussen (het maken van) kunst en (de ontwikkeling van) een persoon kunnen vaktherapeuten de beweging van vast naar vloeibaar, smelten en stollen faciliteren en daarmee een bijdrage leveren aan het ondersteunen van participatie en inclusie.